به هر آن کجا که باشد. به جز این سرا سرایم. دل من گرفته زین جا. هوس سفر نداری تو از. چه کنم که بسته پایم چو از این دیار وحشت به سلامتی گذشتی. به فرشته ها به باران. شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی. آوای تو میخواندم از لایتناهی. اوای تو می آردم از شوق به پرواز. شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی. امواج نوای تو , به من میرسد از دور. دریایی و من تشنه ی مهر تو , چو ماهی. وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان.

پس ت ث اب ت حکایت من. حکایت من حکایت کسی است. دلباخته سفر بود همسفر نداشت. گریه کرد اما اشک نریخت.

لحظات سختی خدا را جستجو کن. لحظات آرامش خدا را مناجات کن. لحظات درد آور به خدا اعتماد کن. و در تمام لحظات خداوند ر اشکر کن. دلم تنگ است دلم تنگ است دلم اندازه حجم قفس تنگ. سکوت از کوچه لبریز است. صدایم خیس و بارانی است. نمی دانم چرا در قلب من. تو را بخشنده پنداشتم و.

شاد باش خودت باش و خدا. هوای رفتن با من است. خداحافظ قاب کوچک دل من! می خواهم چند صباحی یا شاید هم برای همیشه این قاب کوچک را رها کنم. می خواهم رها شوم از تمام دل بستگی هایم. می خواهم آنی شوم که می خواهم! دیگر نای ماندن ندارم. حال من خوب است . باور کن! فقط هوای رفتن با من است. می خواهم و می توانم. من می روم که خود را بسازم! که آنی شوم که هم تو می خواستی و هم خودم! چون تو را دارم! سلام به همه ی دوستای گلم. اول اینکه دلم برای این فضا و همه تون تنگ می شه.